Nadzwyczajni szafarze

Liczba odwiedzających: 2357
Posługa

12 marca 2022 w kościele Nawrócenia świętego Pawła Apostoła przy ul. Kobielskiej w Warszawie odbyła się promocja Szafarzy Nadzwyczajnych Komunii Świętej. W gronie 38 kandydatów znaleźli się też nasi parafianie: Dariusz Golec, Krzysztof Bonisławski i Łukasz Jagnieża. Tę szczególną posługę przyjęli oni z rąk księdza biskupa Romualda Kamińskiego.

Nadzwyczajny szafarz Komunii świętej to osoba świecka, którą biskup wyznaczył do pomocy kapłanowi w rozdzielaniu Eucharystii podczas Mszy św., do zanoszenia jej chorym. Posługa szafarzy w Kościele nie jest praktyką nową. Sięga ona pierwszych wieków chrześcijaństwa, kiedy to wyznaczeni świeccy roznosili Ciało Pańskie osobom, które nie mogły uczestniczyć we wspólnych zgromadzeniach. Dotyczyło to głównie chorych i więźniów. Z czasem posługa ta została zapomniana. Przywrócił ją w Kościele papież Paweł VI w 1973 r. W Polsce została wprowadzona przez Episkopat w 1990 r. Posługa ta wymaga odpowiedniego przygotowania, dlatego też kandydaci zobowiązani są do ukończenia studium przygotowawczego z zakresu teologii, liturgii. Biskup udziela tej posługi na rok, z możliwością przedłużenia jej na dalsze lata.

Nadzwyczajni szafarze, od święta Miłosierdzia Bożego, w każdą niedzielę roznoszą Komunię św. chorym.

Dotychczas kapłani w naszej parafii udawali się do osób, które nie mogą przyjść do kościoła w pierwsze piątki miesiąca. W niedziele ze względu na spowiedź i msze święte prezbiterzy posługują przede wszystkim w parafii. Tylko w stanach zagrożenia życia możliwe jest zaniesienie komunii przez księdza w niedzielę do domu. Dlatego trzech nadzwyczajnych szafarzy to ogromna pomoc dla osób nie wychodzących z domu, które pragną w niedzielę przyjąć Jezusa do serca. Zgłoszenie chorego, tak jak na pierwszy piątek miesiąca, w kancelarii parafialnej.

Kościół bardzo dba o to, żeby sprawowanie sakramentów następowało w sposób godny. Udzielanie komunii świętej przez nadzwyczajnych szafarzy jest również szczegółowo określone przez przepisy kościelne. Dziękujemy Bogu za posłanych do naszej parafii trzech nadzwyczajnych szafarzy komunii św. i przypominamy w jakich sytuacjach mogą zostać poproszeni o jej zaniesienie wiernym komunikującym.

Nadzwyczajni szafarze to osoby posłane przez biskupa po odpowiednim przygotowaniu w diecezji i na określony czas. Pomagają w udzielaniu komunii świętej dlatego, że w określonych sytuacjach dotarcie z komunią do wszystkich gotowych do jej przyjęcia jest trudne. W naszej parafii nadzwyczajni szafarze docierają do chorych w niedzielę.

Zwyczajnym szafarzem komunii św. jest biskup, prezbiter i diakon. W naszej parafii jak tylko jest to możliwe poza pracującymi u nas księżmi komunii świętej udziela diakon na praktykach lub inny diakon – na przykład zaproszony przez proboszcza do pomocy podczas rekolekcji, świąt i uroczystości parafialnych, w Święta Wielkanocne, Wszystkich Świętych.

Nadzwyczajnym szafarzem komunii świętej jest akolita i wierny świecki wyznaczony do pełnienia tej funkcji. Akolita jest mężczyzną, który otrzymuje posługę akolitatu od swego biskupa lub wyższego przełożonego zakonnego. Posługi tej udziela się tym, którzy zmierzają do przyjęcia kapłaństwa. Nadzwyczajnym szafarzem komunii świętej – poza akolitą – jest też ten wierny, który zostanie wyznaczony do pełnienia takiej funkcji. Jest to możliwe tam gdzie istnieje potrzeba miejscowego Kościoła, bo brakuje szafarzy komunii św. Wyznaczeni wierni świeccy jakkolwiek nie są akolitami, mogą rozdzielać komunię św., byle zawsze zgodnie z przepisami prawa. Wierni świeccy, jeśli nawet tylko na pewien czas powierza im się specjalną służbę w Kościele, są zobowiązani do osiągnięcia odpowiedniej formacji, koniecznej do należytego wykonywania tego zadania. Każdy bowiem nadzwyczajny szafarz komunii św. winien wyróżniać się żywą wiarą i dobrymi obyczajami oraz świecić odpowiednim przykładem nabożeństwa do Najświętszego Sakramentu. Poza tym nadzwyczajni szafarze komunii św. mają spełniać tę posługę świadomie, z całym oddaniem i pilnie.

Liturgiczny obrzęd pomocy w rozdzielaniu komunii św. jest możliwy pod warunkiem, że pomocnik udzielania komunii św. ubrany w szaty liturgiczne zajmuje miejsce w prezbiterium lub tam, gdzie pozostałe osoby pełniące funkcje liturgiczne. Podczas śpiewu „Baranku Boży…” pomocnik podchodzi do ołtarza i klęka na oba kolana z boku odprawiającego kapłana. Po przyjęciu Ciała Pańskiego przez siebie, kapłan podaje komunię św. pomocnikowi. Wypada, aby udzielił mu jej pod obiema postaciami (przez zanurzenie, albo przez bezpośrednie picie z kielicha). Następnie kapłan spożywa Krew Pańską, po czym podaje pomocnikowi naczynie z komunikantami i obydwaj równocześnie przystępują do rozdzielania komunii św. Po rozdzielaniu komunii św. kapłan i pomocnik wracają do ołtarza. Kapłan zanosi puszkę z Najświętszym Sakramentem do tabernakulum, po czym wraca do ołtarza i puryfikuje pateny i kielich. W tym czasie pomocnik wraca na swoje miejsce. Jeśli zachodzi potrzeba puryfikuje palce w naczynku stojącym obok tabernakulum.

W myśl zasady podziału funkcji w zgromadzeniu liturgicznym, pomocnik komunii św. nie powinien z zasady pełnić innych funkcji liturgicznych, np. lektora lub kantora. Szafarz nadzwyczajny może – w ramach ważności powołania – świadczyć pomoc na terenie całej swojej diecezji; ale poza własną diecezją – tylko za zgodą biskupa tamtej diecezji.